Dik 17 jaar geleden, overleed mijn lieve vriend Michiel Janssen, architect. Te vroeg voor iemand met zijn ambitie in leven en werk. De tijd gaat door, ondertussen is zijn dochter al 23. Hij had het vast graag zelf nog gedaan, maar ik mocht samen met onze gezamenlijke vriend Rob zijn grafsteen ontwerpen. Een romantisch architectonisch monument voor een liefhebber: een grid van 18 blokken van Belgisch hardsteen. Onverwoestbaar. Een stad met straten. Tussen de blokken groeit het gras als symbool van de vergankelijkheid van het leven. Het zou hem doen denken aan de verwaarloosde Duitse begraafplaatsen uit de 1e wereldoorlog, daar hield hij van: licht duistere en donkere kruisen in het hoge groene gras. Bij zijn grafsteen hebben we in het veld van blokken een holte uitgespaard: een lege plek.
Het was zo mooi om het te maken.
April 2022 – Jaco

“Een lege plek
Ga nu maar liggen liefste in de tuin
De lege plekken in het hoge gras, ik heb
Altijd gewild dat ik dat was, een lege
Plek voor iemand, om te blijven.”
– Rutger Kopland